اکثر افراد گاهی اوقات ISO 9000 را با ISO 9001 اشتباه می گیرند – و دلیل خوبی هم دارد. در حالی که هر دو استانداردهایی را برای سیستم های مدیریت کیفیت (QMS) ارائه می دهند، این دو استاندارد ISO از نظر عملکرد و محتوای آنها متفاوت هستند. جدول زیر تمایز بین این معیارهای کیفیت را نشان می دهد.

استاندارد ISO 9000 واژگان اساسی، مفاهیم و اصول را برای کل سری 9000 پوشش می دهد و شامل اصول اولیه مدیریت کیفیت ایزو می باشد در حالیکه ایزو 9001 الزامات جهت استقرار سیستم مدیریت کیفیت ارائه می دهد و تفاوت اصلی این دو استاندارد در این است که ایزو 9001 سازمان ها را ملزم به انجام ممیزی داخلی می کند. و این تنها استاندارد در سری 9000 است که سازمان ها می توانند برای آن گواهی دریافت کنند.

ISO 9000 مجموعه ای از استانداردهای مجزا است. استانداردهای اصلی موجود در این سری عبارتند از:

ISO 9000:2015 اطلاعاتی در مورد مبانی سیستم مدیریت کیفیت (QMS) و واژگان ارائه می دهد.

ISO 9001:2015 سیستم مدیریت کیفیت QMS را تشریح می کند.

ISO 9004:2018 راهنمایی در مورد چگونگی دستیابی به موفقیت پایدار در مدیریت کیفیت می دهد.

ISO 19011:2018 رهنمودهایی را برای ممیزی سیستم های مدیریت ارائه می دهد.

نکته شایان ذکر این است که ، ISO 9000 هم به یک استاندارد واحد (ISO 9000) و هم به کل خانواده استانداردهای 9000 اشاره دارد. همه آنها برای مدیریت کیفیت و تضمین کیفیت طراحی شده اند.

ISO 9001 یک استاندارد در سری ISO 9000 است. اایزو 9001 الزاماتی را پوشش می دهد که یک سازمان باید برآورده کند تا بتواند مطابق با آن گواهی شود. این تعریف می کند که یک شرکت چه کاری می تواند انجام دهد تا محصول یا خدماتی را ارائه دهد که به طور مداوم انتظارات مشتری و هرگونه الزامات نظارتی اعمال شده را برآورده کند. فرآیندهایی را برای بهبود QMS فراهم می کند.

به عبارتی :

ISO 9000 اصول سیستم مدیریت کیفیت را توضیح می دهد در حالی که ISO 9001 الزاماتی را تعریف می کند که یک سازمان برای دریافت گواهینامه باید رعایت کند.

ISO 9000 شامل تعاریف و اصطلاحات مختلفی است که برای ایجاد درک مناسب از مفاهیم مدیریت کیفیت مورد استفاده در ISO 9001 ضروری است. ISO 9001:2015 دارای پنج بخش اصلی است:

سیستم مدیریت کیفیت

مسئولیت مدیریت

مدیریت منابع

تحقق محصول

تجزیه و تحلیل اندازه گیری و بهبود

اگرچه هر دو استاندارد ساختار یکسانی دارند، اما تفاوت های خاصی وجود دارد که باید برای اجرای موفقیت آمیز  استانداردها در سازمان خود بدانید.

ISO 9001 الزامات اساسی یک سیستم مدیریت کیفیت را برای هر سازمان تعریف می کند، در حالی که IATF 16949 در مورد الزامات QMS برای سازمان های خودرویی صحبت می کند.

ISO 9001 می تواند به تنهایی به عنوان یک سند مستقل پیاده سازی شود، در حالی که IATF 16949 باید به عنوان یک افزونه و در ترکیب با ISO 9001:2015 پیاده سازی شود.

ISO 9001 برای تمام بخش های سازمان اعمال می شود. در عین حال، IATF 16949 برای سایت‌های سازمانی که قطعات خودرویی تولید می کنند؛ قابل اجرا است.

ISO 9001 بر رضایت مشتری تمرکز دارد، در حالی که IATF 16949 بر الزامات خاص مشتری تمرکز دارد.

ISO 9001 برای همه سیستم های اندازه گیری نیازی به کالیبراسیون ندارد. شما می توانید فقط سیستم هایی را کالیبره کنید که به طور قابل توجهی به کیفیت محصول کمک می کنند. در حالیکه، IATF 16949 به فعالیت ها و سوابق کالیبراسیون تمامی سیستم های اندازه گیری نیاز دارد.

نهادهای اعتباربخشی برای ISO 9001،ممیزان certification body و … هستند در حالی که نهادهای اعتباربخشی برای IATF 16949 شامل IATF، IAOB  و … هستند.

HACCP مخفف Hazard Analysis and Critical Control Point System است و یک سیستم ایمنی مواد غذایی است که از به خطر افتادن ایمنی مواد غذایی جلوگیری می کند. ISO 22000 یک استاندارد بین المللی بر اساس استانداردهای ISO است و برای تضمین ایمنی زنجیره غذایی جهانی ایجاد شده است.

اگر شما یک شرکت فعال در صنایع غذایی هستید، طبق قانون موظف هستید از مقررات بهداشتی تعیین شده مطابق با دستورالعمل های HACCP پیروی کنید. به عنوان یک شرکت مواد غذایی، شما باید به طور سیستماتیک به دنبال نکات مهمی باشید که بر ایمنی محصولات غذایی و آشامیدنی که توسط شرکت رسیدگی می شود تأثیر می گذارد. تمام خطرات احتمالی و اقدامات مدیریت ریسک مرتبط باید در یک طرح HACCP شرح داده شود.

ISO 22000 استاندارد ایمنی مواد غذایی از سال 2005 بوده و بر اساس دستورالعمل های HACCP مطابق با Codex Alimentarius و اصول مدیریت ISO 9001 است. این یک استاندارد جهانی پذیرفته شده است که اساس گواهینامه بین المللی ایمنی مواد غذایی ISO را تشکیل می دهد و تمام زنجیره کشاورزی و غذایی را هدف قرار داده است. ISO 22000 برای شرکت های تولید اولیه، خرده فروشان و شرکت های عرضه کننده فعال در صنعت بسته بندی و مواد شوینده و غیره اعمال می شود.

در حالی که HACCP صرفاً بر ایمنی مواد غذایی تمرکز دارد، ISO فراتر می رود. ISO همچنین به فرآیندها و ساختارهای تجاری نگاه می کند. گواهینامه ISO مستقل است، به این معنی که یک سازمان می تواند خودش تصمیم بگیرد که آیا می خواهد آن را بپذیرد یا نه. انتظار می رود بسیاری از شرکت ها در آینده نزدیک گواهی HACCP خود را به گواهینامه ای بر اساس ISO 22000 تبدیل کنند. پس از همه، ISO سریعتر در داخل و خارج از کشور پذیرفته می شود و می تواند با سایر استانداردهای ISO برای دستیابی به کارایی بهینه ترکیب شود.

در خاتمه می توان گفت که اخذ گواهی HACCP یک الزام قانونی است تا بتوان ایمنی مواد غذایی را برای مصرف کنندگان تضمین کرد. دستیابی به ISO 22000 اجباری نیست، اما یک استاندارد جهانی است که می توان از آن وضعیت و قابلیت اطمینان زیادی بدست آورد. ISO 22000 بر اساس دستورالعمل HACCP است.

سیستم مدیریت امنیت اطلاعات (ISMS) یک رویکرد سیستماتیک برای مدیریت اطلاعات حساس شرکت است به گونه ای که امن باقی بماند. این شامل افراد، فرآیندها و سیستم‌های فناوری اطلاعات می شود. با بکارگیری فرآیند مدیریت ریسک میتوان به سازمان‌ها و صنایع مخنلف با هر اندازه کمک کرد  تا اطلاعات را ایمن نگه دارند.

با افزایش  نقض اطلاعات در دنیای دیجیتالی امروزی، ISMS در ایجاد امنیت سایبری سازمان شما بسیار مهم است. برخی از مزایای ISMS عبارتند از:

افزایش انعطاف پذیری در مقابل حملات: ISMS توانایی شما را برای آماده شدن، پاسخگویی و بازیابی اطلاعات در مقابل هرگونه حمله سایبری بهبود می بخشد.

تمام داده های خود را در یک مکان مدیریت کنید: ISMS به عنوان چارچوب مرکزی برای اطلاعات سازمان شما باین امکان را به وجود می آورد تا همه چیز را در یک مکان مدیریت کنید.

هر شکلی از اطلاعات را به راحتی ایمن کنید: چه بخواهید از اطلاعات کاغذی یا سیستمی محافظت کنید، ISMS می تواند هر نوع داده را مدیریت کند.

کاهش هزینه‌های امنیت اطلاعات: با رویکرد ارزیابی ریسک و پیشگیری ارائه‌ شده توسط ISMS، سازمان شما می‌تواند هزینه‌های افزودن لایه‌های فناوری دفاعی پس از یک حمله سایبری را کاهش دهد.

تکنولوژی صنعتی اکسترا سالهاست که به بهترین گزینه برای نصب تجهیزات و خدمات تعمیر اضطراری تبدیل شده است ، بهترین شرکت در جهان.

مقررات عمومی حفاظت از داده ها (GDPR) دامنه بسیار گسترده تری نسبت به قانون قبلی حفاظت از داده ها (DPA) دارد و برای حفظ ارتباط با چشم انداز دیجیتال مدرن معرفی شده است. این مقررات حقوق  بیشتری برای افراد قائل است و سازمان ها را ملزم می کند تا خط مشی ها، رویه ها و کنترل های فنی و سازمانی مربوطه را برای حفاظت از داده های شخصی ایجاد کنند.

یکی دیگر از سوالات متدوال سیستم کیفیت درباره ی 5 ابزار اصلی کیفیت می باشد. اجزای یک سیستم کیفیت در طول چرخه عمر محصول برای دستیابی به تولید موفق هستند. آنها به عنوان ابزار استاندارد کیفیت خودرو توسط AIAG شناخته می شوند. زنجیره های تامین یکپارچه از 5 ابزار اصلی برای ساده کردن ارتباطات در سراسر فرآیندهای طراحی و تولید بین تامین کنندگان و مشتریان استفاده می کنند. 5 ابزار اصلی کیفیت عبارتند از:

1. APQP
2. FMEA – (DFMEA & PFMEA)
3. MSA
4. SPC
5. PPAP

حالت شکست و تجزیه و تحلیل اثرات (FMEA) خطرات بالقوه خرابی سیستم را ارزیابی می کند و طرحی برای تشخیص، پیشگیری و کاهش خطر برای اثرات شکست قابل شناسایی پیشنهاد می کند. این روش بینش ارزشمندی را برای کنترل کیفیت بهتر و قابل اعتمادتر ارائه می دهد. انواع مختلف FMEA برای ارزیابی ریسک در مراحل یا ورودی های مختلف فرآیند تولید وجود دارد.

حالت شکست طراحی و تجزیه و تحلیل اثرات (DFMEA) DFMEA برای شناسایی خرابی‌های بالقوه طراحی قطعات قبل از اینکه بتواند تأثیر قابل‌توجهی بر کاربران نهایی یک محصول و تجارت توزیع کننده محصول بگذارد، استفاده می‌شود. یک نقص طراحی فقط در یک بخش از یک کل می تواند یک اثر دومینویی داشته باشد که منجر به فراخوانی گسترده محصول شود.

تجزیه و تحلیل اثرات حالت شکست فرآیند (PFMEA) PFMEA توسط سازندگان برای شناسایی خرابی های احتمالی که ریشه در فرآیند فیزیکی تولید یک قطعه دارد، استفاده می شود. هر مرحله از فرآیند به دقت تجزیه و تحلیل می شود تا هر چیزی که ممکن است اشتباه پیش برود شناسایی شود.

تجزیه و تحلیل سیستم های اندازه گیری (MSA) عمل استفاده از ابزارهای آماری مانند R&R گیج برای تعیین اینکه آیا یک سیستم اندازه گیری قادر به اندازه گیری دقیق است یا خیر. هدف MSA این است که اطمینان حاصل شود که یک سیستم اندازه گیری انتخاب شده نتایج قابل اعتماد با قابلیت تکرار را ارائه می دهد.

کنترل فرآیند آماری (SPC) روشی برای جمع‌آوری اندازه‌گیری‌ها بر روی فرآیندهای تولید یا محصولات به عنوان داده‌های عملکردی مبتنی بر کیفیت است. این داده ها برای نظارت بر سطوح کیفیت ساخت و فرآیندهای کنترل استفاده می شود. SPC نوعی سیستم بازخوردی است که سازمان ها را قادر می سازد تا استراتژی پیشگیری را برای کنترل خروجی های کیفیت فرآیند تولید پیاده سازی کنند.

4 عنصر یک سیستم SPC عبارتند از:

• فرآیند اطلاعات
• عملکرد
• اقدام در فرآیند
• اقدام بر روی خروجی